Ο παπάς που διδάσκει Ιστορίαν! Μιχαήλ Στρατουδάκης

 Θα διερωτηθείτε. Ποίος είναι  ο παπάς που διδάσκει  Ιστορίαν αντί να διδάσκει Θρησκευτικά; Το θέμα είναι απλούν. Αρθρογραφεί σε επαρχιακήν εφημερίδα. Την «ΚΥΝΟΥΡΙΑΝ». Είναι μια από τις ελάχιστες επαρχιακές εφημερίδες, όπως το  «ΚΥΚΛΑΔΙΚΟΝ ΦΩΣ»   «ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ», ίσως και ελάχιστες άλλες οι οποίες εκδίδονται από τον ζήλον και την αγάπην των ιδιοκτητών τους  για την περιοχήν τους, με αφόρητες οικονομικές δυσκολίες, ίσως και με μικροδάνεια.  Η Πολιτεία κατέφερε  ισχυρόν πλήγμα στην αγνήν αυτήν φωνήν της υπαίθρου και αγκάλιασε  τις αθηναϊκές και τον ηλεκτρονικόν τύπον πληρώνοντας σ’ αυτές καθημερινώς πολλά εκατομμύρια  ως ενίσχυση, φυσικά από την τσέπην των φορολογουμένων, ώστε να τις έχει υποχείριες και να επικαλύπτεται η φωνή της υπαίθρου!

 Η εφημερίδα «ΚΥΝΟΥΡΙΑ» είναι αξία παντός επαίνου, καθ’ ότι  μέσα στις δυσκολίες της, παραχωρεί κάθε μήνα μίαν  σελίδα στον π. Γεώργιον Πετρήν για να γράφει τα γεγόμενα από τις ενδελεχείς ιστορικές έρευνες που πραγματοποιεί σε βιβλιοθήκες και Γενικά Αρχεία. Και δεν γράφει απλά χρονογραφήματα αλλά τεκμηριωμένα γεγονότα πολλά των οποίων είναι δύσκολον να ευρεθούν σε ιστορικά έργα λόγω των λεπτομερειών.

Η  καταχώριση που μας έδωσε το έναυσμα, ήταν τον Απρίλιον  2024 με θέμα  « Η συνεισφορά των Τζακώνων στα πρώτα εξι χρόνια του επαναστατικού αγώνα 1821». Και ήταν συνέχεια από το προηγούμενον.

Η ρήση ότι το μέλλον μιάς χώρας είναι η Ιστορία της, δεν υπόκειται σε αμφισβητήσεις. Τον χρυσούν αυτόν κανόνα τον αμφισβητούν οι αγράμματοι ή οι σκοπίμως ενεργούντες προς ίδιον όφελος ή προς εξυπηρέτηση ξένων παραγόντων εχθρικώς διακειμένων στην χώραν μας.  Ο Ευριπίδης  2.500 περίπου χρόνια πρίν από σήμερα είπε. «Όλβιος όστις της Ιστορίας έσχεν μάθησιν» ήτοι ευτυχισμένός αυτός που γνωρίζει Ιστορίαν, γιατί θα τον σώσει από πολλά δυσμενή! Θα τον βοηθήσει σε καλές ημέρες.  Ο παπά Πετρής τα γνωρίζει αυτά  και προσπαθεί να ενημερώσει όσον περισσότερον δύναται τους αναγνώστες της «ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ», αλλά και κάθε αναγνώστην. Η Ελληνική Ιστορία δεν διδάσκεται σε μεγάλην έκταση σήμερον στα Σχολεία. Και αυτό  δεν είναι επωφελές για το μέλλον του τόπου. Ο  παπά Πετρής είναι άξιος συγχαρητηρίων για το Εθνωφελές αυτό έργον που ακαταμαχήτως προσφέρει έκαστον μήναν!

Γνωρίζομεν για τους ΉΡΩΕΣ της Επαναστάσεως και τις θυσίες στις οποίες υπεβλήθηκαν, μαχόμενοι αρχικώς χωρίς όπλα και πολεμοφόδια  αλλά με αξίνες, τσεκούρια, λοστάρια, πέτρες, ξίφη όσοι είχαν. Η σφοδρή επιθυμία να φύγει ο σκληρός δυνάστης ήταν το μεγαλύτερον όπλον.  Εκτός όμως των μαχητών υπέφεραν και οι απλοί κάτοικοι, οι οποίοι έπρεπε με κάθε τρόπον να συντηρούν τα στρατεύματα! Χρειαζόταν τρόφιμα όπως παξιμάδι, κρέας, λάδι, όσπρια και κάθε είδους φαγώσιμον, αλλά και τροφές για τα ζώα! Πως θα εξησφαλίζοντο αυτά, που χρειαζόταν  σε μεγάλες ποσότητες;;;

Η Πελοποννησιακή Γερουσία φρόντιζε να εφοδιάζει τα στρατεύματα με τσαρούχια και μολύβι, με μεσολαβητές που θα είχαν ως αντάλλαγμα την δεκάτην από την φορολογίαν  προϊόντων του Λακωνικού κάμπου. Σ’ αυτά όμως γινόταν καταχρήσεις και οι κάτοικοι  κατέβαλαν περισσότερα!

Τα έξοδα μιάς εκστρατείας ήταν πολλά. Για την προμήθειαν τροφίμων  οι κάτοικοι συνήθως πιεζόταν να δώσουν υποχρεωτικώς ότι μπορούσαν. Από έγγραφα που αναφέρει ο π. Πετρής μανθάνομεν ότι για προμήθειες, πολεμικόν υλικόν τροφοδοσίαν.  Μισθός 25 γρόσια τον μήναν σε κάθε στρατιώτην, σιτηρέσιον 15 παράδες την ημέραν, σημαιοφόρος περιπλέον  50 γρόσια, φυσέκια, τσακμακόπετρες 30 γρόσια, παξιμάδι, καΐκια ναύλος 60 γρόσια. Απ’ όσα παραθέτει συνοπτικώς ο π. Γεώργιος γίνεται φανερόν  ότι τα έξοδα ήσαν δυσβάστακτα και οι  κάτοικοι δεινοπαθούσαν.

Από μελέτες που έκαμα για τα 200 έτη της απελευθερώσεως, απεκόμισα την εξής απλήν, υπέρβαρον, ολετήριον   και άκρως επαχθή δαπάνην για τους κατοίκους. Όλοι φυσικά προσέφεραν σε μορφήν φόρου τα αναγκαία για τα στρατεύματα. Διερωτήθη κανείς τι αποθέματα έπρεπε να είχαν οι χωρικοί αν βρισκόταν προ εκτάκτων απαιτήσεων; Π. χ. όταν πήγαινε ο Πάνος Κολοκοτρώνης στα διάφορα χωρία για να συλλέξει τρόφιμα εύρισκε; Αλλού ναι  και αλλού όχι. Οι κάτοικοι των χωριών  έπρεπε να έχουν  πάντα προμήθειες  γιατί η προσφορά ήταν ιερή. Αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες καθημερινώς εζύμωναν άρτον και ιδίως παξιμάδι. Και πόσα χωράφια είχαν για να προμηθεύονται τις πρώτες ύλες; Άρα και οι χωρικοί δεν σταματούσαν ουδέ στιγμήν  να καλλιεργούν την γην και να αποθηκεύουν. Να  εκτρέφουν ζώα για προμήθειαν κρέατος. Είχαν κάμπους; Όχι. Τα γνωστά χωράφια τα οποία όπως καλλιεργούσαν με ένταση. Οι οπλαρχηγοί δεν ήταν μόνον στην Πελοπόννησον αλλά και στην Στερεάν Ελλάδα και παντού. Από πού θα εύρισκαν τροφές για τους στρατιώτες και τα ζώα; Σίγουρα οι βίες αρπαγές  ήσαν συχνές. Ανάλογες ληστείες είχαμεν και από τους κατακτητές. Φυσικά και μεγαλύτερες.

Οι γενναίοι χωρικοί όμως δεν υπεχώρησαν. Εργαζόταν νυχθημερόν για παραγωγήν και οι γυναίκες για παξιμάδι αλλά και στους αγρούς. Είχαν χάσει τον ύπνον τους αλλά ήσαν ευχαριστημένοι για την συμβολήν τους στην αποπομπήν  του οθωμανού δυνάστη. Φρόντιζαν να έχουν σε αποθήκες τρόφιμα, αλλά και ζωοτροφές. Ο Δράμαλης αφάνισε τα πάντα καθώς και ο Ιμπραήμ που έκαψε και εκτάσεις. Και όμως οι χωρικοί πάντα «από τις στάχτες» δημιουργούσαν αποθέματα!!

Οι χωρικοί ήσαν ως εκ τούτου  οι αφανείς ΗΡΩΕΣ της Επαναστάσεως, αλλά  άγνωστον αν αυτό ανεγνωρίσθη από το Κράτος! Θα ήταν περίεργον! Εδώ άφησε τους μαχητές  ΗΡΩΕΣ να πεθάνουν από την πείναν βλ.  ΝΙΚΗΤΑΡΑΝ, με τον αγροτικόν όχλον θα ασχοληθεί;

Δυστυχώς σε τέτοιον Κράτος ζούμεν. Ευεργετημένοι οι οσφυοκάμπτες ή οι υπηρέτες των εχθρικών δυνάμεων!

Για τα ιστορικά γεγονότα που μας φέρει στην δημοσιότητα ο π. Γεώργιος Πετρής μέσω της εφημερίδος «ΚΥΝΟΥΡΙΑ», είναι αξιέπαινος  και  ο Έλληνας πρέπει να τα διαβάζει για να διδάσκεται. Έχει ανάγκην διδαχής της Ιστορίας.

10/6/2024

Μιχαήλ Στρατουδάκης