Έχουμε ήδη αναφέρει ότι κάθε χρονική περίοδος της μετα-Ατλαντικής εποχής έχει μια ιδιαίτερη αποστολή. Χαρακτηρίσαμε γενικά την αποστολή της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής, ότι η ανθρωπότητα σε αυτήν την περίοδο αντιπαρατίθεται με την ώθηση του κακού στην εξέλιξη του κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι οι δυνάμεις που εμφανίζονται σε λάθος τόπο και χρόνο, δηλαδή το κακό, πρέπει να υπερνικηθούν με τις προσπάθειες των ανθρώπων. Έτσι θα μπορέσει η ανθρωπότητα στην πέμπτη μετα-Ατλαντική περίοδο, να ξεκινήσει με αυτές τις δυνάμεις του κακού κάτι ευνοϊκό για το μέλλον της όλης εξέλιξης του κόσμου. Για τον λόγο αυτό, το έργο της πέμπτης μετα-Ατλαντικής περιόδου γίνεται ιδιαίτερα δύσκολο. Βλέπουμε ότι η ανθρωπότητα συναντά ένα μεγάλο πλήθος πειρασμών. Και όταν εμφανίζονται σταδιακά οι δυνάμεις του κακού, είναι φυσικό ο άνθρωπος, υπό αυτές τις περιστάσεις, να ενδίδει στο κακό σε κάθε τομέα, αντί να αναλάβει τον αγώνα να θέσει το κακό στην υπηρεσία της σωστής εξέλιξης του κόσμου. Ωστόσο, αυτό πρέπει να συμβεί. Διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να προχωρήσει η εξέλιξη στην έκτη μετα-Ατλαντική εποχή, η οποία θα έχει μια εντελώς διαφορετική αποστολή. Θα έχει την αποστολή να δώσει τη δυνατότητα στην ανθρωπότητα να ζήσει πάνω απ' όλα σε μια συνεχή θέαση του πνευματικού κόσμου, σε πνευματικές ωθήσεις, παρόλο που θα είναι ακόμα συνδεδεμένη με τη Γη. Το έργο αυτό ενάντια στο κακό κατά την πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή, συνδέεται με τον κίνδυνο εμφάνισης ενός είδους συσκότισης των ανθρώπων.
Γνωρίζουμε ότι από το 1879 τα πνεύματα του σκότους που ανήκουν στον κόσμο των αγγέλων τον πλησιέστερο στον άνθρωπο, περιφέρονται ανάμεσα στους ανθρώπους, επειδή εκδιώχθηκαν από τον πνευματικό κόσμο στον κόσμο των ανθρώπων και τώρα υπάρχουν μέσα στις ανθρώπινες ορμές, μέσω των οποίων ενεργούν. Αυτές οι Οντότητες δρουν αόρατα ανάμεσα στους ανθρώπους, οι οποίοι εμποδίζονται να αναγνωρίσουν το πνευματικό στοιχείο με τη διάνοια. Θα υπάρξουν πολλές περιπτώσεις σε αυτή την εποχή όπου οι άνθρωποι θα υποπέσουν σε σκοτεινές πλάνες και άλλα παρόμοια. Ο άνθρωπος πρέπει να προσαρμοστεί, ώστε να κατανοήσει σε κάποιο βαθμό το πνευματικό στοιχείο με τη διάνοιά του. Το πνευματικό έχει ήδη αρχίσει να αποκαλύπτεται. Επειδή τα πνεύματα του σκότους υπερνικήθηκαν το 1879, όλο και περισσότερη πνευματική σοφία μπόρεσε να ρεύσει από τους πνευματικούς κόσμους κάτω στη Γη. Αν είχαν παραμείνει επάνω στον πνευματικό κόσμο θα εμπόδιζαν αυτή τη ροή της σοφίας προς τα κάτω. Ενώ δεν μπορούν πλέον να εμποδίσουν αυτή τη ροή, μπορούν ωστόσο να προκαλέσουν από εδώ και στο εξής σύγχυση, να συσκοτίσουν τις ψυχές. Έχουμε συχνά περιγράψει με τί τρόπο προσπαθούν να αποτρέψουν τους ανθρώπους από το να δεχτούν την πνευματική ζωή.
Φυσικά, όλα αυτά δεν πρέπει να γίνουν αφορμή για απελπισία ή κάτι παρόμοιο, αλλά να ενισχυθεί η δύναμη και η ενεργητικότητα της ανθρώπινης ψυχής προς το πνευματικό στοιχείο. Αν στην πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή ο άνθρωπος μπορέσει να μεταμορφώσει τις δυνάμεις του κακού για καλό σκοπό, τότε θα επιτευχθεί κάτι τεράστιας σημασίας: Η πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή θα γνωρίσει κάτι για την ανθρώπινη εξέλιξη από ιδέες ανώτερες σε σύγκριση με κάθε άλλη μετα-Ατλαντική εποχή. Ο Χριστός εμφανίστηκε στην τέταρτη μετα-Ατλαντική εποχή κατά το Μυστήριο του Γολγοθά. Ωστόσο, μόνο η πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή μπορεί να οικειοποιηθεί αυτό το μυστήριο μέσω της ανθρώπινης διάνοιας. Στην τέταρτη μετα-Ατλαντική εποχή, οι άνθρωποι μπορούσαν να αντιληφθούν ότι με την ώθηση του Χριστού υπάρχει κάτι με το οποίο οι ψυχές υπερνικούν τον θάνατο. Αυτό διευκρινίστηκε εκτενώς από τον Παύλειο Χριστιανισμό.
Όμως κάτι ακόμα πιο σημαντικό θα εμφανιστεί στην εξέλιξη της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής, όταν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν ότι στην Οντότητα του Χριστού έχουν έναν βοηθό για να μετατρέψουν τις δυνάμεις του κακού σε καλό. Με αυτό το χαρακτηριστικό της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής συνδέεται ωστόσο μια ιδιορρυθμία, κάτι που πρέπει να εγγράφουμε καθημερινά εκ νέου στην ψυχή μας. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε, αν και ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα επιρρεπής να το ξεχνάει αυτό: ο άνθρωπος πρέπει να γίνει αγωνιστής για το πνευματικό στοιχείο. Πρέπει να βιώνει ότι οι δυνάμεις του παραλύουν, αν δεν τις χαλιναγωγεί συνεχώς για την κατανόηση του πνευματικού κόσμου. Σε αυτή την εποχή ο άνθρωπος απέκτησε την ελευθερία του στον μεγαλύτερο βαθμό! Αυτό πρέπει ο άνθρωπος να το αντέξει. Σε κάποιο βαθμό η ιδέα της ανθρώπινης ελευθερίας πρέπει να αποτελέσει το πεδίο δοκιμασίας για όλα όσα συναντά ο άνθρωπος στην πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή. Αν οι δυνάμεις του ανθρώπου αποδυναμωθούν, όλα θα μπορούσαν να πάρουν μια τροπή προς το χειρότερο. Ο άνθρωπος δεν επιτρέπεται σε αυτή την εποχή να καθοδηγείται σαν παιδί. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένες αδελφότητες που έχουν ως ιδανικό τους να καθοδηγούν τους ανθρώπους σαν παιδιά, όπως συνέβαινε στην τρίτη και τέταρτη μετα-Ατλαντική εποχή. Επομένως, αυτές οι αδελφότητες δεν κάνουν κάτι σωστό - δεν κάνουν καθόλου αυτό που χρειάζεται η εξέλιξη της ανθρωπότητας: να οδηγηθούν οι άνθρωποι προς τον πνευματικό κόσμο με τέτοιο τρόπο, ώστε η αποδοχή ή η απόρριψη του πνευματικού κόσμου να επαφίεται στην ελευθερία του ανθρώπου.
… Γι’ αυτόν τον λόγο μπορούν μόνο να ειπωθούν ορισμένα πράγματα, αλλά είναι εξίσου σημαντικό όσο σημαντικό ήταν κάτι άλλο σε μια άλλη εποχή. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Στην εποχή μας έχει μεγάλη σημασία η ανακοίνωση αληθειών. Όμως μετά οι άνθρωποι πρέπει να βρουν ελεύθερα τον δρόμο τους. Κατά βάση δεν πρέπει να προχωρεί κανείς παραπέρα από την απλή ανακοίνωση των αληθειών- τα υπόλοιπα πρέπει να έπονται με ελεύθερη απόφαση, όπως ακολουθούνται τα πράγματα που αποφασίζει κάποιος από τις ωθήσεις στο φυσικό επίπεδο. Αυτό αφορά επίσης τα πράγματα που σε κάποιο βαθμό μπορούν να κατευθυνθούν και να καθοδηγηθούν μόνο από τον πνευματικό κόσμο.
Στην τέταρτη μετα-Ατλαντική εποχή η κατάσταση ήταν ακόμα τέτοια που εκτός από τον λόγο λαμβάνονταν υπόψη και άλλα πράγματα Ποιά ήταν αυτά; Ας δούμε μια συγκεκριμένη περίπτωση: Η νήσος Ιρλανδία, όπως ονομάζεται σήμερα, έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κάθε περιοχή της Γης διακρίνεται από τις άλλες ως προς ορισμένους παράγοντες- αυτό δεν είναι βέβαια κάτι ιδιαίτερο. Σήμερα θα τονίσουμε μόνο τη μεγάλη διαφορά που υπάρχει μεταξύ Ιρλανδίας και άλλων περιοχών της Γης. Γνωρίζουμε από την Απόκρυφη Επιστήμη πώς ήταν η κατάσταση όταν ανατρέχουμε πίσω στην αποκαλούμενη Λεμούρια εποχή, τί συνέβη τότε και πώς εξελίχθηκαν τα διάφορα πράγματα. Τονίσαμε χθες ότι όλη η Γη πρέπει ουσιαστικά να θεωρείται ως ένας οργανισμός από το εσωτερικό του οποίου ρέουν διαφορετικές δυνάμεις στους κατοίκους των διαφόρων περιοχών. Όπως αναφέραμε χθες όλες αυτές οι ροές έχουν ιδιαίτερη επίδραση στον σωσία. Σε περασμένες εποχές, οι άνθρωποι που γνώριζαν την Ιρλανδία εξέφραζαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σε παραμύθια και θρύλους. Θα λέγαμε ότι υπήρχε ένας εσωτερικός θρύλος που εξέφραζε την ουσία της Ιρλανδίας σε σχέση με τον οργανισμό της Γης. Ο θρύλος περιέγραφε ότι κάποτε η ανθρωπότητα εκδιώχθηκε από τον παράδεισο, επειδή ο Εωσφόρος παραπλάνησε τους ανθρώπους στον παράδεισο, και μετά σκορπίστηκε η ανθρωπότητα στον υπόλοιπο κόσμο. Ο υπόλοιπος κόσμος, ωστόσο, υπήρχε ήδη τη στιγμή που η ανθρωπότητα εκδιώχθηκε από τον παράδεισο. Σύμφωνα με αυτόν τον θρύλο διαχωρίστηκε ο παράδεισος με τον Εωσφόρο μέσα από την υπόλοιπη Γη στην οποία εκδιώχθηκε η ανθρωπότητα. Με την Ιρλανδία, ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά- δεν ανήκει με την ίδια έννοια στην υπόλοιπη Γη, διότι πριν ο Εωσφόρος πατήσει το πόδι του στον παράδεισο, ένα ομοίωμα του παραδείσου είχε σχηματιστεί πάνω στη Γη, και αυτό το ομοίωμα έγινε η Ιρλανδία.
Πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό ότι η Ιρλανδία είναι το κομμάτι της Γης που δεν είχε καμία σχέση με τον Εωσφόρο. Αυτό που έπρεπε να διαχωριστεί από τον παράδεισο, ώστε να προκύψει η γήινη ομοιότητα του παραδείσου, θα εμπόδιζε τον Εωσφόρο να εισέλθει στον παράδεισο. Η Ιρλανδία, λοιπόν, σχεδιάστηκε σύμφωνα με αυτόν τον θρύλο ως διαχωρισμός εκείνων των τμημάτων του παραδείσου που θα εμπόδιζαν τον Εωσφόρο να εισέλθει στον παράδεισο. Μόνο μετά τον διαχωρισμό της Ιρλανδίας από τον παράδεισο μπόρεσε ο Εωσφόρος να εισέλθει σε αυτόν.
Αυτός ο εσωτερικός θρύλος που περιγράψαμε σχετικά ατελώς είναι κάτι πολύ όμορφο. Ήταν για πολλούς ανθρώπους μια εξήγηση για το ιδιαίτερο έργο της Ιρλανδίας ανά τους αιώνες. Όπως γνωρίζουμε ο εκχριστιανισμός της Ευρώπης ξεκίνησε από Ιρλανδούς μοναχούς. Όταν ο Άγιος Πατρίκιος εισήγαγε τον Χριστιανισμό στην Ιρλανδία, η κατάσταση ήταν τέτοια που ο Χριστιανισμός οδήγησε εκεί στην ύψιστη ευλάβεια. Δίνεται έτσι νέο νόημα στον αναφερθέντα θρύλο ότι η Ιρλανδία - που οι Έλληνες την ονόμαζαν Ιέρνη και οι Ρωμαίοι Ivernia - ονομαζόταν η Νήσος των Αγίων τότε που οι δυνάμεις του ευρωπαϊκού χριστιανισμού ξεκίνησαν με τις καλύτερες ωθήσεις τους από την Ιρλανδία, από Ιρλανδούς που είχαν μυηθεί με αγάπη στον Χριστιανισμό. Ονομάστηκε έτσι λόγω της μεγάλης ευλάβειας που επικρατούσε στα χριστιανικά τους μοναστήρια. Αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι αυτές οι τοπικές δυνάμεις, για τις οποίες αναφέραμε, ότι βγαίνοντας από τη Γη καταλαμβάνουν τον ανθρώπινο σωσία, είναι στην καλύτερη μορφή τους στην περίπτωση της Ιρλανδίας.
Ίσως πούμε τότε ότι θα έπρεπε στην Ιρλανδία να υπάρχουν οι καλύτερα άνθρωποι. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει στον κόσμο. Σε κάθε περιοχή μετακινούνται άλλοι άνθρωποι κι έχουν απογόνους κ.λπ. Ο άνθρωπος δεν είναι απλά προϊόν του κομματιού της Γης πάνω στο οποίο βρίσκεται. Μπορεί κάλλιστα ο χαρακτήρας του ανθρώπου να έρχεται σε αντίφαση με αυτό που βγαίνει από τη Γη. Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτό που πραγματικά αναπτύσσεται μέσα στον άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά του γήινου οργανισμού σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Τότε απλώς θα υποπίπτουμε στον κόσμο των ψευδαισθήσεων.
Αυτό που υποδείξαμε, ότι η Ιρλανδία είναι μια ιδιαίτερη χώρα, μπορούμε να το πούμε σήμερα. Από εκεί θα έπρεπε να προκύψει ένας παράγοντας, ανάμεσα σε πολλούς παράγοντες, ο οποίος θα μπορούσε σήμερα να οδηγήσει σε γόνιμες κοινωνικοπολιτικές ιδέες. Τέτοιοι παράγοντες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Όλα αυτά θα έπρεπε να συγκεντρωθούν, ώστε να δημιουργηθεί μια επιστήμη για τη διαμόρφωση των ανθρώπινων συνθηκών στη Γη. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει καμία πραγματική θεραπεία στη ρύθμιση των δημόσιων υποθέσεων. Ό,τι μπορεί να επικοινωνηθεί από τον πνευματικό κόσμο πρέπει να εισρεύσει στους κανόνες που ισχύουν. Γι’ αυτόν τον λόγο έχουμε αναφέρει σε δημόσιες διαλέξεις ότι είναι σημαντικό όλοι όσοι ασχολούνται με τις δημόσιες υποθέσεις – δημόσιοι λειτουργοί και άλλοι - να εξοικειωθούν με αυτά τα πράγματα. Μόνο μέσω αυτού μπορούν οι δημόσιοι υπάλληλοι να κατακτήσουν την πραγματικότητα. Δεν θα το κάνουν, ή τουλάχιστον δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα, αλλά παρόλα αυτά είναι μια αναγκαιότητα.
Σύμφωνα με την αποστολή της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής, πρέπει να δοθεί σήμερα έμφαση στην ομιλία, στην επικοινωνία, διότι προτού τα λεγόμενα γίνουν πράξη, πρέπει να ληφθούν αποφάσεις, όπως αυτές καθορίζονται από τις ωθήσεις του φυσικού επιπέδου. Τα πράγματα ήσαν διαφορετικά σε παλαιότερες εποχές. Τότε μπορούσε κάποιος να δράσει με διαφορετικό τρόπο.
Σε μια ορισμένη χρονική στιγμή κατά την τρίτη μετα-Ατλαντική εποχή μια ορισμένη αδελφότητα φρόντισε για την αποστολή ενός μεγάλου αριθμού αποίκων από τη Μικρά Ασία στο νησί της Ιρλανδίας. Εγκαταστάθηκαν λοιπόν εκεί άποικοι από την ίδια περιοχή της Ασίας, όπου αργότερα γεννήθηκε ο φιλόσοφος Θαλής… Ο Θαλής καταγόταν από την ίδια περιοχή, αλλά γεννήθηκε, βέβαια, αργότερα, στην τέταρτη μετα-Ατλαντική εποχή. Από το ίδιο περιβάλλον, απ’ όλη την πνευματική ουσία, από την οποία προήλθε αργότερα ο φιλόσοφος Θαλής, έστειλαν οι Μύστες αποίκους στην Ιρλανδία. Γιατί; Διότι γνώριζαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μιας τοποθεσίας της Γης όπως η Ιρλανδία. Γνώριζαν τι σημαίνει ο εσωτερικός θρύλος για τον οποίο μιλήσαμε. Γνώριζαν ότι οι δυνάμεις που αναδύονταν από τη Γη μέσω του εδάφους του νησιού της Ιρλανδίας ενεργούσαν με τέτοιο τρόπο πάνω στους ανθρώπους, ώστε επηρεάζονταν ελάχιστα προς την κατεύθυνση του διανοητισμού, ελάχιστα προς την κατεύθυνση του εγωισμού, ελάχιστα προς την κατεύθυνση της ικανότητας λήψης αποφάσεων. Οι Μύστες που έστειλαν εκεί αποίκους, το γνώριζαν αυτό πολύ καλά και επέλεξαν ανθρώπους που, λόγω της ιδιαίτερης καρμικής τους προδιάθεσης, ήσαν ενδεδειγμένοι να εκτεθούν σε αυτές ακριβώς τις επιρροές της Ιρλανδίας. Σήμερα υπάρχουν ακόμα στην Ιρλανδία απόγονοι αυτού του παλαιού πληθυσμού που μεταφυτεύτηκε τότε από τη Μικρά Ασία και οι οποίοι έμελλαν να εξελιχθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην αναπτυχθεί η παραμικρή διανόηση, η παραμικρή νοητική ικανότητα, η παραμικρή ικανότητα λήψης αποφάσεων, αλλά αντίθετα να αναπτυχθούν ειδικές ποιότητες της συναισθηματικής (θυμικής) ψυχής.
Έτσι προετοιμάστηκε πολύ νωρίτερα αυτό που έλαβε αργότερα χώρα στην Ιρλανδία, όπως η λαμπρή εξέλιξη του χριστιανισμού, η ειρηνική διάδοση του χριστιανισμού, η οποία οδήγησε στον εκχριστιανισμό της Ευρώπης. Αυτό προετοιμάστηκε εκ των προτέρων. Οι συμπατριώτες του μεταγενέστερου Θαλή έστειλαν εκεί ανθρώπους, οι οποίοι ήσαν αποδεδειγμένα ικανοί να γίνουν μοναχοί, και μπορούσαν να δράσουν εκεί με τον τρόπο που αναφέραμε. Τέτοια πράγματα γίνονταν συχνά στην αρχαιότητα, και όταν διαβάζουμε για ιστορικές αποικίες που περιγράφονται στην κλασσική ιστορία από σύγχρονους ασύνετους ιστορικούς,… πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε ότι σε τέτοιους αποικισμούς βρισκόταν μια βαθιά ριζωμένη σοφία, η οποία κατευθυνόταν και καθοδηγούταν λαμβάνοντας πάντα υπόψη τί επρόκειτο να συμβεί στο μέλλον, συνεκτιμώντας εκείνον τον καιρό τα χαρακτηριστικά της γήινης εξέλιξης.
Αυτός ήταν ένας άλλος τρόπος να εισαχθεί η πνευματική σοφία στον κόσμο. Ωστόσο, αυτό δεν επιτρέπεται να γίνει σήμερα από κάποιον που ακολουθεί τον σωστό δρόμο. Θα ήταν λάθος να προδιαγραφεί απλά κάτι για τους ανθρώπους παρά τη θέλησή τους, για το πώς πρέπει να κατανεμηθεί η Γη. Απεναντίας, πρέπει να υπάρχει μια τέτοια διαδικασία, ώστε οι άνθρωποι να γνωρίσουν την αλήθεια και να οδηγήσουν οι ίδιοι ανάλογα τον εαυτό τους.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι αυτή ήταν μια ουσιαστική εξέλιξη από την τρίτη, στην τέταρτη και στην πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή. Πρέπει να το βλέπουμε αυτό καθαρά και να αναγνωρίζουμε ότι η ώθηση προς την ελευθερία πρέπει να διέπει όλα όσα ρυθμίζουν τα πράγματα στην πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή. Διότι ακριβώς ενάντια στην ελευθερία του ανθρώπινου συναισθήματος (Gemüt) συνωμοτεί ο Αντίπαλος, ο Ανταγωνιστής που, όπως αναφέραμε, είναι σαν ένας σωσίας που συνοδεύει τον άνθρωπο από μια χρονική στιγμή πριν τη γέννηση μέχρι τον θάνατο, αλλά που πρέπει να εγκαταλείψει τον άνθρωπο λίγο πριν πεθάνει. Όταν βρισκόμαστε υπό την άμεση επιρροή του σωσία, μπορούν να εμφανιστούν κάθε είδους καταστάσεις σε αυτή την πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή. Δεν αφήνουν στον άνθρωπο την πλήρη δυνατότητα να πετύχει την αποστολή του. Η αποστολή αυτή συνίσταται στον αγώνα κατά του κακού, στη μετατροπή του κακού σε καλό.
Ας σκεφτούμε μόνο τι κρύβεται πίσω από όλα τα πράγματα, μέσα στα οποία έχει τοποθετηθεί ο άνθρωπος στην πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή. Τα επιμέρους γεγονότα πρέπει να διαφωτιστούν με σωστό τρόπο. Πρέπει να γίνουν κατανοητά, διότι εκεί όπου δρα έντονα ο σωσίας, εργαζόμαστε ενάντια στις βασικές τάσεις της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής. Σε αυτή την πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή η ανθρωπότητα δεν έχει προχωρήσει αρκετά, ώστε να αξιολογεί σωστά τα γεγονότα. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων τριών θλιβερών χρόνων, η ανθρωπότητα δεν ήταν καθόλου έτοιμη να αξιολογήσει τα γεγονότα με σωστό τρόπο.
Ας δούμε ένα γεγονός που φαινομενικά απέχει πολύ από αυτά που αναφέραμε σήμερα:… Σε ένα μεγάλο χαλυβουργείο, 10.000 τόνοι σιδήρου πρόκειται να φορτωθούν σε τρένα. Για την εργασία αυτή πρέπει φυσικά να απασχοληθεί ένας συγκεκριμένος αριθμός εργατών. Ήσαν εβδομήντα πέντε άνδρες που θα έκαναν τη δουλειά, και ορίστηκε ότι ο καθένας θα μπορούσε να φορτώνει δωδεκάμισι τόνους την ημέρα. Άρα εβδομήντα πέντε άνδρες, από δωδεκάμισι τόνους την ημέρα ο καθένας. Υπήρχε ένας άνθρωπος, ο Τέιλορ (Taylor), ο οποίος έδωσε μεγαλύτερη σημασία στον σωσία, απ’ ό,τι πρέπει να πετύχει η ανθρωπότητα για την πρόοδό της, δηλαδή απ’ ό,τι πρέπει να επιτευχθεί για το ανθρώπινο πνεύμα στην πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή. Αυτός ο άνθρωπος ρώτησε πρώτα τους εργοστασιάρχες αν δεν πίστευαν ότι ένας άνθρωπος μπορούσε να φορτώσει πολύ περισσότερο από δωδεκάμισι τόνους την ημέρα. Οι εργοστασιάρχες θεωρούσαν ότι ένας εργάτης μπορούσε να φορτώσει το πολύ μέχρι δεκαοκτώ τόνους. Τότε ο Τέιλορ είπε: «Ας κάνουμε ένα πείραμα». Και άρχισε να πειραματίζεται με τους εργάτες. Εφάρμοσε το πρότυπο της μηχανής στην κοινωνική ζωή των ανθρώπων. Θα έκανε πειράματα με ανθρώπινες υπάρξεις. Δοκίμασε να δει αν όντως ήταν έτσι, όπως έλεγαν οι πρακτικοί εργοστασιάρχες, ότι ένας άνθρωπος μπορούσε να φορτώσει το πολύ δεκαοκτώ τόνους την ημέρα. Όρισε διαστήματα ανάπαυσης, τα οποία υπολόγισε σύμφωνα με τη φυσιολογία. Οι άνθρωποι θα ανακτούσαν σε αυτά τα διαστήματα τόσες δυνάμεις, όσες είχαν χρησιμοποιήσει. Φυσικά αποδείχθηκε ότι υπό αυτές τις συνθήκες τα αποτελέσματα διέφεραν από εργάτη σε εργάτη. Μετά εφάρμοσε τον αριθμητικό μέσο όρο. Γνωρίζουμε ότι δεν έχει σημασία αν χρησιμοποιούμε μέσους όρους στη μηχανική, αλλά με τους ανθρώπους δεν μπορούμε να το κάνουμε, διότι κάθε άνθρωπος έχει το δικό του δικαίωμα ύπαρξης. Ο Τέιλορ, ωστόσο, χρησιμοποίησε αριθμητικά μέσα: επέλεξε εκείνους τους εργάτες που ανέκαμπταν πλήρως κατά τη διάρκεια αυτών των διαλειμμάτων και τους χάρισε τέτοιες παύσεις. Τους άλλους, οι οποίοι δεν μπορούσαν να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους κατά τη διάρκεια αυτών των διαστημάτων ανάπαυσης, απλώς τους απέρριψε. Πειραματιζόμενος με τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο ανακάλυψε ότι οι επιλεγμένοι, εκείνοι που ανακτούσαν πλήρως τις δυνάμεις τους κατά τις παύσεις, μπορούσαν να φορτώσουν ο καθένας σαρανταεπτάμισι τόνους.
Εφάρμοσε τη μηχανική της θεωρίας του Δαρβίνου στη ζωή των εργατών: Πέρα οι ακατάλληλοι, επιλέγονται οι κατάλληλοι! Οι κατάλληλοι είναι εκείνοι που, εκμεταλλευόμενοι πλήρως τις παύσεις, μπορούσαν να φορτώσουν όχι μόνο δεκαοκτώ τόνους, όπως είχε υποτεθεί προηγουμένως, αλλά σαράντα επτά τόνους και μισό. Με αυτόν τον τρόπο, ο εργάτης θα μπορούσε επίσης να είναι ικανοποιημένος, διότι χάρη στην τεράστια εξοικονόμηση πόρων οι μισθοί θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά εξήντα τοις εκατό. Έτσι, οι εκλεκτοί, οι πιο κατάλληλοι στον αγώνα για την ύπαρξη, οι οποίοι επιλέχτηκαν με αυτόν τον τρόπο, ήσαν επιπλέον πολύ ικανοποιημένοι άνθρωποι. Οι ακατάλληλοι, όμως, ίσως πεθάνουν από την πείνα!
Αυτή είναι η εισαγωγή ενός κανόνα! Τέτοια ζητήματα επισημαίνονται ελάχιστα, επειδή δεν διαφωτίζονται από ευρύτερη άποψη. Πρέπει πάντα να διαφωτίζουμε αυτά τα πράγματα υπό ευρύτερο πρίσμα. Σήμερα εφαρμόζονται στην ανθρώπινη ζωή μόνον οι εσφαλμένες ιδέες της φυσικής επιστήμης. Η τάση αυτή παραμένει, ωστόσο, και θα εφαρμοστεί μετά στις πνευματικές αλήθειες που θα εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής. Ο δαρβινισμός δεν περιέχει εσωτερικές αλήθειες, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε τερατουργήματα, αν η δαρβινική άποψη εφαρμοστεί άμεσα σε πειράματα με ανθρώπινες υπάρξεις. Αν προστεθούν σε αυτό οι πνευματικές αλήθειες που θα αποκαλυφθούν κατά την πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή, τότε θα μπορούσε κάποιος να αποκτήσει τρομερή εξουσία επί των ανθρώπων μέσω της επιλογής πάντα των καταλληλότερων. Και δεν είναι μόνον ότι θα επιλέγονται οι κατάλληλοι, αλλά με την επιζήτηση ορισμένων απόκρυφων εφευρέσεων, ώστε οι κατάλληλοι να γίνουν ακόμα πιο κατάλληλοι, θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε μια τεράστια εκμετάλλευση εξουσίας, η οποία θα δρούσε ακριβώς αντίθετα προς τις καλές τάσεις της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής.
Με τους συσχετισμούς αυτούς που παρουσιάσαμε, μπορούμε απλά να δούμε την απαρχή προθέσεων με προεκτάσεις στο μέλλον, και να διακρίνουμε την ανάγκη να διαφωτίσουμε αυτά τα πράγματα από μια ανώτερη προοπτική. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσουμε να επισημάνουμε τις τρεις ή τέσσερις μεγάλες αλήθειες στις οποίες πρέπει να φτάσει η πέμπτη μετα-Ατλαντική εποχή. Μετά θα δούμε πώς μπορεί να γίνει κατάχρηση αυτών των αληθειών, αν δεν εφαρμοστούν σύμφωνα με τις καλές προθέσεις της πέμπτης μετα-Ατλαντικής εποχής, αλλά εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις του σωσία, οι οποίες υποστηρίζονται από τις αδελφότητες που θέλουν να θέσουν ένα άλλο Ον στη θέση του Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου